Naughty vegans eat wild oysters!

Bij naderend gevaar zal een oester zich niet verstoppen. Hij vlucht niet weg. Hij vecht niet tegen zijn belager. Hij beweegt zich niet als je hem oppakt. Hij laat het gebeuren zoals van de boom gevallen rijpe noten zich laten oprapen. Waarom zijn het dan schelpdieren, en geen schelpplanten?
Met zonlicht bouwen planten hun lichaam op van alleen water en CO2 uit de lucht, en nog een klein beetje mineralen. Fotosynthese is het begin van al het leven. Dieren kunnen dat niet. Zij moeten eten om te kunnen groeien. Schelpdieren voeden zich met microscopisch kleine plantjes en diertjes die ze filteren uit het water. Daarom zijn het geen planten. Maar ze hebben geen centraal zenuwstelsel en geen hersenen. Waarschijnlijk kunnen ze ook geen angst, pijn of stress ervaren. Want zo’n gevoelssysteem moet opgebouwd en onderhouden worden. En vervolgens kost het hebben van pijn of angst ook nog eens veel energie. Dat is allemaal zinloos als je er toch niets mee kan doen. Oesters hadden evolutionair dus geen reden om in een emotioneel gevoelssysteem te investeren.
Toch merken oesters het als bij eb het water weg gaat. Ze doen hun schelp stevig dicht en brengen hun stofwisseling terug naar een minimaal niveau om in leven te blijven, een soort winterslaap. Als het water terug is komt de oester weer tot leven. Planten reageren ook op hun omgeving. Bloemen kunnen open gaan als de zon schijnt en zich weer sluiten als de avond valt. Daar zijn geen hersenen voor nodig.
Ondeugende veganisten genieten graag van lekkere oesters. Zonder schuldgevoel!